Oorlogsgedenkteken Nazareth
N_POLS_MVDA_2013_001
Na de Eerste Wereldoorlog werd de Deinse beeldhouwer Antoon Van Parys (1884-1968) aangezocht om een herdenkingsmonument te maken voor de gesneuvelden van de gemeente Nazareth. Van Parys had in de streek al enige faam gemaakt als beeldhouwer en verschillende gemeenten vroegen hem om een oorlogsmonument te vervaardigen. Het bleef niet enkel beperkt tot de streek. Antoon kreeg ook de kans om enkele herdenkingsmonumenten in de Westhoek te realiseren.
Voor het oorlogsmonument van Nazareth beeldhouwde Van Parys een moeder met kind. De vrouw houdt het kind in de armen en kijkt nadenkend in de verte. Het jonge kind heeft een bloemenguirlande in de handen. Van Parys stelde hier een weduwe voor die samen met haar kind het graf van haar gesneuvelde man bezoekt. Er zijn geen hevige emoties te zien, maar men merkt toch dat beiden sterk lijden onder het verlies.
In 1938 verdween het beeld echter onder druk van de toen populaire bond van het Heilige Hart. De bond wou een beeld in de gemeente en het beeld van Van Parys werd van zijn sokkel gelicht. Een monumentaal, maar zeer stereotiep Heilig Hartbeeld kwam op de vrijgekomen arduinen sokkel. De oorspronkelijke sokkel werd gebruikt, omdat daarop de namen van Nazarethse oorlogsslachtoffers waren gebeiteld.
Het kunstwerk van Van Parys werd gelukkig niet vernietigd. Het verdween voor meer dan 50 jaar in een opslagplaats. In het begin van de jaren ’90 van vorige eeuw werd het beeld herontdekt. Het gemeentebestuur was overtuigd van de artistieke waarde van het werk en ze wilden het herplaatsen. Bovendien vonden ze het Heilig Hartbeeld geen echt oorlogsmonument, maar het mocht blijven. Het werk van Van Parys werd op een nieuwe sokkel geplaatst aan de overzijde van zijn oorspronkelijke plek. In 1994 werd het oorlogsmonument voor de tweede keer onthuld.
Voor het oorlogsmonument van Nazareth beeldhouwde Van Parys een moeder met kind. De vrouw houdt het kind in de armen en kijkt nadenkend in de verte. Het jonge kind heeft een bloemenguirlande in de handen. Van Parys stelde hier een weduwe voor die samen met haar kind het graf van haar gesneuvelde man bezoekt. Er zijn geen hevige emoties te zien, maar men merkt toch dat beiden sterk lijden onder het verlies.
In 1938 verdween het beeld echter onder druk van de toen populaire bond van het Heilige Hart. De bond wou een beeld in de gemeente en het beeld van Van Parys werd van zijn sokkel gelicht. Een monumentaal, maar zeer stereotiep Heilig Hartbeeld kwam op de vrijgekomen arduinen sokkel. De oorspronkelijke sokkel werd gebruikt, omdat daarop de namen van Nazarethse oorlogsslachtoffers waren gebeiteld.
Het kunstwerk van Van Parys werd gelukkig niet vernietigd. Het verdween voor meer dan 50 jaar in een opslagplaats. In het begin van de jaren ’90 van vorige eeuw werd het beeld herontdekt. Het gemeentebestuur was overtuigd van de artistieke waarde van het werk en ze wilden het herplaatsen. Bovendien vonden ze het Heilig Hartbeeld geen echt oorlogsmonument, maar het mocht blijven. Het werk van Van Parys werd op een nieuwe sokkel geplaatst aan de overzijde van zijn oorspronkelijke plek. In 1994 werd het oorlogsmonument voor de tweede keer onthuld.
Manuel Van den Abeele (fotografen)
Antoon Van Parys (beeldhouwers)
Antoon Van Parys (beeldhouwers)
2012